به خاطر او روشن شده

گمان می‌کنم،
هر آدمی
باید پشت پنجره‌ ی اتاقش
یک گلدان گل شمعدانی
داشته باشد،
که هر بار گل‌ها‌یش خشک می‌شود و دوباره
گل می‌دهد،‌
یادش بیفتد که روزهای درد هم
به پایان می‌رسند

باید یک شعر داشته باشد
که تمام روزها به آواز بخواندش
یک شعر شیرین
برای روزهای کلافگی‌ اش

باید شب‌ها از روی تختش
بتواند ماه را ببیند
بتواند ستاره‌ها را بشمارد،‌
تا وقتی سپیده دمید
نگاهش با نگاه خورشید گره بخورد‌
پلک‌هایش را باز کند
و یادش بیاید چراغ جهان
به خاطر او روشن شده است.