به قلمِ آسمان یکشنبه بیست و هشتم آبان ۱۴۰۲. ساعت 11:53 قصد مرا کردی ولی مقصود یادت رفت او را که قلبش زادگاهت بود یادت رفتیک عمر معبد ساختی از شانههای مناما نمیدانم چرا معبود یادت رفتدر شهر پر آوازه ام - در مردمک هایم -کم بودی و جبران این کمبود یادت رفتذهنت شبستانی پر از زنهای خوشبخت استحق داشتی تنهایی ام را زود یادت رفتخاموش میکردی دلم را بعد میرفتیاین گردسوز کهنهی پر دود یادت رفتپیشانی ام دلتنگ لب های تو بود اماهنگام رفتن بوسهی بدرود یادت رفت بخوانید, ...ادامه مطلب