بچرخ تا ابدالدهر بر همین منوال

مرا که خسته ی راهم که نیستم سر حال
به بوسه‌های پیاپی بیا به استقبال

مگر نگفت نگاهم که دوستت دارم؟
نپرس این قدر آخر بدیهیات و سوال؟

تو در مقابل چشمم نشسته‌ ای دیگر
برای دیدنِ تو رو نمی‌زنم به خیال

زبانِ الکنِ شعرِ مرا خیالم را
به جز هوای تو چیزی نمی‌دهد پر و بال

ببخش اگر که نبودم که نیستم گاهی
غمِ معاشم از این بیشتر نداده مجال

ولی خوشم که تو هستی و بودنت کافی ست
ثبات می‌طلبم یا محول الاحوال

ولی خوشم که تو هستی... آهای چرخ و فلک
بچرخ تا ابدالدهر بر همین منوال