نشانی ها همه درست اما

من، همین من ساده..
باور کن
برای یک بار برخاستن هزار هزار بار فرو افتاده ام.

دیگر می دانم
نشانی ها همه درست،
کوچه همان کوچه ی قدیمی و کاشی همان کاشی شب شکسته ی هفتم،
خانه همان خانه و باد که بی راه است.
ها ری را، می دانم
می دانم همه ی ما جوری غریب، ادامه ی دریا و نشانی آن شوق پر گریه ایم.
گریه در گریه، خنده به شوق.
نوش، نوش، لاجرعه ی لیالی..

در جمع من و این بغض بی قرار
جای تو خالی..

این راز تقدیم شما!!...