به قلمِ مریم یکشنبه پانزدهم مرداد ۱۴۰۲. ساعت 15:21 حسرت نبر به خوابِ درختانِ جنگلیهر چند مخملی.حسرت نبر به راحتِ ساحلبه خوابِ کوههر چند باشکوه.حسرت نبر به خلوت و خاموشیِ کویرهر چند دلپذير. گیرم که ماچون موج و ابر و طوفانبی آشیانه ایمو در تمامِ عمر،از غربتی به غربتِ دیگر روانه ایماما غمت مباد!آن ها « همیشه » اند و فراموش می شوندما لحظهایم،لحظهولی جاودانهایم! بخوانید, ...ادامه مطلب